Aktualności
Depresja jest czwartą najpoważniejszą chorobą na świecie i jedną z głównych przyczyn samobójstw. Wystąpieniem choroby jest zagrożony co czwarty nastolatek. W Polsce na depresję leczy się prawie 8 tysięcy dzieci i młodzieży – wynika z danych NFZ. Nie ma jednak statystyk, ile dzieci nie jest leczonych. Obraz tej choroby u dzieci bywa inny niż u dorosłych. Objawy nie zawsze są właściwie diagnozowane a czasem − bagatelizowane (źródło ORE).
DZIECKO NIE POWIE CI: „MAMO, TATO MAM DEPRESJĘ, WIĘC POTRZEBUJĘ POMOCY”, bo prawdopodobnie samo nie wie, co się z nim dzieje. Rodzicu – to Twoim zadaniem jest zauważanie problemu i praca nad jego rozwiązaniem.
Warto zasięgnąć opinii specjalisty – na początek waszego lekarza rodzinnego, pedagoga szkolnego lub psychologa z Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej, kiedy:
- Dziecko w wieku 6-12 lat
- ma częste i trudne do wyjaśnienia dolegliwości bólowe, wciąż skarży się na brzuszek albo główkę;
- straciło apetyt i nawet ulubione racuchy nie są w stanie przyciągnąć go do stołu;
- jest drażliwe, kapryśne, poirytowane i często się skarży;
- ma problemy w szkole, gorsze niż kiedyś oceny, jest mniej zaangażowane w naukę;
- ma trudności z koncentracją, skupieniem uwagi, dokończeniem zadania;
- wciąż wydaje się zmęczone;
- częściej i szybciej niż zwykle się nudzi, jest również apatyczne;
- gdy coś ci opowiada, pojawiają się zdania typu: Jestem głupi", „Znowu mi nie wyszło", „Nigdy się tego nie nauczę" etc.;
- jest niespokojne, napięte, pojawiają się u niego irracjonalne lęki, np. lęk przed zasypianiem w ciemności.
- Dziecko w wieku 12-18 lat
- jest smutne, wycofane, apatyczne;
- godzinami przesiaduje w swoim pokoju;
- przestało spotykać się z kolegami, nie wychodzi popołudniami z domu;
- zrezygnowało z wcześniejszych rozrywek: nie chodzi do kina, na treningi;
- jest nerwowe, kłótliwe, agresywne;
- jest jakby wyprane z energii, obojętne;
- opuszcza szkołę, ma gorsze oceny;
- ma problemy ze wstawaniem rano, wciąż jest śpiące;
- znacznie mniej je lub, przeciwnie, zaczęło się objadać;
- nagle i dość intensywnie zaczęło eksperymentować z alkoholem albo narkotykami;
- twierdzi, że wszystko jest beznadziejne i życie nie ma sensu.
Należy jednak pamiętać, że opisane wyżej objawy muszą utrzymywać się kilka tygodni, aby można było w ogóle myśleć o rozpoznaniu depresji.
Rodzicu nie lekceważ długotrwałego smutku, uczucia pustki złego nastroju, zaburzeń snu, zmian apetytu, utraty energii u swojego dziecka. Nie czekaj aż samo minie, nie wygłaszaj komunikatów typu: „weź się w garść”, „to zwykłe lenistwo”.
Ważne telefony – gdzie szukać pomocy?
116 111 - to pierwszy bezpłatny i ogólnopolski telefon zaufania dla młodych ludzi.
(22) 654 40 41 - „Antydepresyjny Telefon Zaufania” prowadzi Fundacja ITAKA,
800 121 212 – Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka
W przypadku depresji należy szukać pomocy w następujących placówkach:
– Poradnie Zdrowia Psychicznego dla dzieci i młodzieży,
– Poradnie Psychologiczno - Pedagogiczne,
– Ośrodki Interwencji Kryzysowej.
Polecamy broszurę do pobrania (źródło ORE)
"Dziecko z depresją w szkole i przedszkolu", aut.: Monika Turno (seria „One są wśród nas”)
