Aktualności
Zachowania dzieci i młodzieży stają się co raz bardziej brutalne. Ubranie, fryzura, sposób bycia, oceny, plotki – praktycznie wszystko może stać się przyczyną agresji na szkolnych korytarzach. Jej ofiarą może być każdy: uczeń, nauczyciel, sprzątaczka…
Nie ma prostej odpowiedzi na pytanie skąd u dzieci i młodzieży tyle agresji, brutalności i znieczulicy. Źródła zachowań agresywnych są bardzo złożone (są to przyczyny tkwiące w środowisku rodzinnym, szkolnym, rówieśniczym, środkach masowego przekazu).
W powstawaniu zachowań agresywnych główną rolę przypisuje się rodzinie.
Agresja na ulicach jest pochodną agresji z domu. 
Jeżeli dziecko dorasta w środowisku, w którym permanentnie doświadcza przemocy ze strony najbliższych, to przemoc zaczyna być wpleciona w codzienne życie młodego człowieka, a nawet może stać się stylem życia. Doświadczenia domowe bardzo silnie oddziałują na emocjonalną stronę osobowości. Charakter człowieka zależy przede wszystkim od tego, czy we wczesnym okresie życia doświadczył miłości, czułości, troskliwej opieki i zrozumienia, czy też był skazany na emocjonalne zaniedbanie i okrucieństwo.
Dom, który nie spełnia podstawowych potrzeb, także emocjonalnych może powodować u dziecka negatywny obraz siebie, postawę lękową bądź przesycone buntem zachowania agresywne. Gdy kontakty z dzieckiem oparte są na konflikcie, karze oraz ignorancji, narasta agresja. (To właśnie dzieci zaniedbane emocjonalnie znęcają się nad młodszymi dziećmi).
Aby dziecko nauczyło się kontrolować agresywne impulsy, nabrało pewności siebie i było pogodne egzekwuj poniższe zasady i wymagania:
- Bądź modelem nieagresywnego zachowania, bezpośrednie i pośrednie relacje z dziećmi nie mogą zawierać agresji, brutalności i znieczulicy.
- Bezwzględnie ogranicz oglądanie telewizji – kontroluj oglądane przez dziecko filmy i inne programy, gry komputerowe.
- Zagwarantuj dziecku bezpieczeństwo emocjonalne. Odtrącenie jest podstawowym źródłem agresji. Nie ucz dziecka lęku, pozwól, aby nauczyło się nie bać tego, czego Ty się boisz. Słuchaj wszystkiego, co ma do powiedzenia twoje dziecko.
- Nie walcz z żoną/mężem w obecności dzieci. Śmiech i humor są również dobrą techniką na rozładowanie napięcia w kontaktach między ludźmi.
- Zakazuj dziecku śmiać się z innych! Zwróć mu uwagę, że jego zachowanie może ranić.
- Zauważaj każdy, najmniejszy postęp (pochwała budzi nadzieję wobec swoich możliwości).
- Nie zawstydzaj dziecka z tego powodu, że nie a doskonałych ocen. Zainteresuj się jego nauką, nie rań dziecka swoją obojętnością. Nie opuszczaj w trudnych sytuacjach.
- Rozmawiaj w domu o tolerancji – wyjaśnij mu swoje racje, nie przejawiaj wrogości do innych ludzi, pobudzaj do refleksyjności nad sobą, rozmawiaj na tematy związane z wartościami moralnymi, duchowością człowieka.
Dzieci, którym od najwcześniejszego dzieciństwa okazywano uczucie i dawno oparcie, naśladują życzliwą postawę rodziców w dorosłym życiu.
Strona rekomendowana przez MEN - Bezpieczna Szkoła
Violetta Plenzler- Ciebiera
Dyrektor, pedagog Poradni Psychologicziczno - Pedagogicznej w Łobzie
Fot. Strona główna - https://mamawformie.pl/2018/09/agresywne-dziecko-jak-sobie-z-nim-radzic/
Fot. Artykuł: https://sites.google.com/site/informatyka19961235235/rodzaje-agresji/agresja-fizyczn
