Rozmowy o wychowaniu
W obecnych czasach zmienia się sposób podejścia do wychowania dzieci. Tak zwane tacycyjne wychowanie oparte na przekazaniu, że osoba dorosła wie, co jest dobre dla dziecka i musi osiągnąć cele wychowania, choćby siłą, odchodzi. Obecnie większość rodziców poszukuje innych rozwiązań. Ich podstawą jest nowa świadomość jakości relacji z dziećmi. Określa je poziom uczciwości rodziców w stosunku do siebie samych. Dziecko patrzy na świat oczami rodziców. Aby zatem zmienić dziecko, najpierw musimy zmienić siebie.
"Rodzice są jak ogrodnicy, którzy kupują nasiona. Tyle, że w przypadku dzieci nie ma takich ładnych torebeczek, gdzie widać, co z każdego nasionka wyrośnie, i instrukcji jak się o to nasionko troszczyć. Wszystko jest wymieszane, wsadza się rękę do worka i bierze, co popadnie. Gdy rodzice zaczynają hodować swoje nasionko, to mogą mieć marzenie, by wyrósł z niego dąb. Ale może się okazać, że zasadzili bratek. I wtedy rodzic, który się uprze przy dębie, będzie próbował z bratka zrobić dąb. A w rezultacie nie będzie ani dębu, ani bratka. Wyhoduje jakąś hybrydę, coś bardzo nieszczęśliwego. I skrzywdzi to nasienie. Mądry rodzic w takiej sytuacji dowie się jak hodować bratki, i zrobi wszystko, by jego bratek był jak najbardziej udany." – Wojciech Eichelberger
Dekalog dobrego rodzica
- Zacznijcie od siebie. Jaką chcesz być mama? Jakim ojcem chce być twój mąż? Jakie wartości chcecie przekazać swoim dzieciom? Ustalcie przynajmniej 10 rodzinnych zasad, których będziecie się trzymać, np. "W naszym domu się nie kłamie”, „W naszym domu nie używa się brzydkich słów”.
- Współpracujcie ze sobą. Jeśli nie będziecie mieś wspólnej strategii wychowania, w rodzinie pojawi się chaos.
- Stwórzcie harmonogram dnia powszechnego. Wypracujcie rytuały rodzinne na weekend.
- Bądźcie konsekwentni. Niech nie znaczy nie, a tak znaczy tak. Nie obiecujcie czegoś, czego nie jesteście w stanie dotrzymać.
- Przyjmijcie odpowiedzialność za swoje czyny i słowa. Dzieci uczą się przez naśladownictwo. Będą automatycznie przejmowały wasze zachowania i odzywki.
- Spróbujcie wejść w świat swojego dziecka. Od najmłodszych lat to odrębna jednostka, która czuje i myśli. Nie zakładaj, że wiecie o nim wszystko. Im jest starsze, tym częściej pytajcie: „Jak się czujesz w tej sytuacji?”, „Co o tym myślisz?”, „Możemy ci pomóc?”.
- Chwalcie codziennie, nagradzajcie często, karajcie tylko w ostateczności.
- Bądźcie przyjaciółmi swojego dziecka, ale nie starajcie się być jego kumplami. Nie wchodźcie tez w rolę nadzorców.
- Nie miejcie zbyt wysokich oczekiwań wobec dziecka. Pozwólcie mu na słabości.
- Traktujcie z miłością i szacunkiem siebie nawzajem i swoje dzieci.
